Swetrzysko z kominem

Jak już Wam się wcześniej przyznałam, uprawiam hazard tkaninowy i nie zawsze dobrze trafiam. Ten szary materiał to był jeden z takich niewypałów - otworzyłam paczkę, wzięłam go do ręki i zonk. Niby dzianina, ale gruba niesamowicie, mechata i od środka i od zewnątrz, w dodatku w kolorze zmieszanego pieprzu z solą. Za gruba na dresy dla dzieci (a o tym myślałam, zamawiając ją) i w ogóle nie wiedziałam co z nią zrobić, więc odłożyłam z niesmakiem do kartonu. Za to ten polar w rzeczywistości okazał się jeszcze bardziej turkusowy, niż na zdjęciu. Miodzio :) Czyli jest 1:1.

I tak sobie ten materiał leżał i czekał na wenę. Olśnienie przyszło wraz z najnowszym numerem Burdy. Zobaczyłam w nim wielkie swetrzysko z kominem i już wiedziałam, że ten materiał idealnie się nada.

Wykrój nr 109 z burdy 10/2015. Wybrałam rozmiar 36 - o trzy rozmiary mniejszy niż normalnie noszę, bo na zdjęciach modelek wyglądał jak wielki wór, a ja takich nie lubię. Teraz mogę się chwalić, że noszę rozmiar 36 :)

Mocno przedłużyłam dół, bo nie lubię świecić pępkiem. Rękawy wydłużyłam polarowymi mankietami, a komin wewnątrz ma polar, bo dzianiny miałam tylko metr i nijak wszystkich części nie mogłam zmieścić. Z konieczności więc, połączyłam dwa materiały o innym kolorze i fakturze, ale chyba wyszło to całości na dobre, jak myślicie?

Zrezygnowałam też z zamka przy kołnierzu, bo nie wyobrażam sobie walki z wszywaniem zamka przy tak grubym materiale. Dół ma śmieszną linię - przód jest wycięty w trójkąt, za to tył o ten trójkąt jest wydłużony.

Jeszcze zbliżenie na mięsistość i waciatość dzianiny :) Swetrzysko jest tak ciepłe, że się zgrzałam przez tą chwilę, gdy robiłyśmy zdjęcia.

Byłam ciekawa, jak będę wyglądać w takiej nietypowej konstrukcji karczku, no i się przekonałam, że wyglądam jak futbolista w cywilu :)

Bartek też musiał przetestować waciatość swetrzyska w trakcie robienia zdjęć :)

Na koniec zapraszam na kawkę :)