Prototyp i bluzka prawie idealna oraz intrukcja chowania szwów przy dekolcie ze ściągacza

Jak to chyba bywa u wszystkich kobiet otworzyłam szafę i mimo wylewającej się z półek zawartości, stwierdziłam, że zupełnie nie mam się w co ubrać. Znacie to? :) Mój dalszy proces myślowy przebiegał następująco:
1. Należy zrobić gruntowne wietrzenie szafy i pozbyć się wszystkich za małych/nienoszonych/niezbyt lubianych rzeczy,
2. Uszyć sobie zupełnie nowe, idealnie pasujące rzeczy.

Jak się pewnie domyślacie, zupełnie pominęłam punkt pierwszy (kiedyś na pewno go zrealizuję!) i przeszłam od razu do punktu drugiego.


Moje dotychczasowe zmagania z wykrojami z Burdy pozostawiły pewien niesmak. Uszyte ubrania były za szerokie i ze zbyt krótkimi rękawami, do tego proponowane fasony są dość skomplikowane i jak dla mnie, to nie nadają się do noszenia na codzień. Poszukując prostych modeli, nadających się do szycia z dzianin (lubię ubrania wygodne, nie krępujące ruchów i niewymagające prasowania :)) sięgnęłam po Ottobre Woman. Wersję dla dzieci bardzo lubię i mam już przetestowaną rozmiarówkę, natomiast trochę się bałam, jak będą leżały modele dla kobiet, no i nie miałam pewności, który rozmiar wybrać dla siebie. Aby uniknąć wtopy i zmarnowania fajnego materiału, uszyłam najpierw wersję testową, z taniej dzianiny, która już po pierwszym, dekatyzującym praniu paskudnie się zmechaciła.

Po pierwszym rzucie oka na wykrój, z miejsca wydłużyłam rękawy o 6cm. Jakie było moje zdziwienie przy przymiarce, gdy rękawy (jeszcze nawet nie podłożone) okazały się za krótkie! Przyjżałam się dokładnie modelce, ale ani zdjęcie, ani opis nie wskazywały, że ten model ma rękawy 3/4. Poratowałam się więc doszyciem mankietów.

W docelowej bluzce zmieniłam też linię dołu - ścięłam na prosto i doszyłam ściągacz. Tak mi lepiej pasowało do ściągaczowych mankietów i plisy przy szyi. Do tego uniknęłam też podkładania materiału po łuku, czego nie lubię i na ogół nie jestem zadowolona z efektu.

Po tych wszystkich przejściach zyskałam dwie bluzki - jedną do chodzenia po domu, a drugą nadającą się do wyjścia do ludzi :)

Z wykroju na pewno jeszcze skorzystam, ale albo zrobię rękawy w oryginalnej długości 3/4, albo je solidnie wydłużę.

Myślę, że te dwie bluzki kwalifikują się na wyzwanie Joulenki Slow sewing na lato :)

Przy okazji wykańczania dekoltu pstryknęłam zdjęcia poglądowe na proces chowania szwów w lamówce (z góry przepraszam za słabe zdjęcia, ale mam czas na szycie tylko nocą :)) Cały tutorial znajdziecie na blogu Hamburgerliebe. Dla tych, którzy nie znają niemieckiego, a same zdjęcia nic im nie mówią, postanowiłam krótko opisać ten proces.

Jeszcze przed wszyciem ściągacza należy przygotować pasek z cienkiej dzianiny o długości od jednego szwu ramienia, do drugiego, a szerokości takiej, aby dało radę owinąć go dookoła zapasu na szew  przy dekolcie (ja tnę na ogół troszkę węższy pasek, niż szerokość docelowej plisy).

Następnie ujmujemy razem dekolt, plisę i pasek (prawą stroną do plisy) i przyszywamy, tak jak byśmy przyszywali normalnie ściągacz. Taką zszytą kanapkę widać po prawej stronie powyższego zdjęcia. W następnym kroku musimy owinąć dzianinowym paskiem zapas szwu, chowając jego drugi brzeg pod zapas. Trochę masło maślane, ale na zdjęciu najlepiej widać o co chodzi :) I na koniec całość przeszywamy przy brzegu lamówki.W ten sposób wykończyłam też dekolty w lisich bluzach.

Lamówka może być w takim samym kolorze, lub kontrastowa, co daje ciekawe efekty.

Prawda, że tak schowany szew prezentuje się fachowo? :) Jeśli skorzystacie z tego tutka, to będzie mi miło, jeśli pochwalicie się efektami w komentarzach!