Spódniczka z pianki

Jakoś nie mogłam zrozumieć tego panującego ostatnio szaleństwa na ubrania z pianki, bo przecież to mega sztywne jest, grube i sztuczne aż do bólu. Aż moje ręce wyszperały w koszu z końcówkami kilka kawałków pianki w różnych kolorach i grubościach. Nabyłam je bez przekonania, potem długo się zastanawiałam co by tu z nich uszyć. W końcu padło na najprostszą spódniczkę z półkola. Uszyłam ją z wściekle żółtej pianki, która po drugiej stronie jest szara i jak na piankę to jest dość cienka i lejąca.

Ubrania z pianki są na ogół nie wykończone i ja też chciałam zostawić surowe krawędzie, ale na moje szczęście dwukolorowy kawałek najpierw uprałam. Jakie było moje zdziwienie, gdy po praniu warstwy się po prostu rozkleiły. A wydawało mi się, że to jest jakoś razem tkane, a nie po prostu sklejone. Tak więc musiałam opracować plan B i wymyślić ładne wykończenie dołu spódniczki. Padło na ścieg rolujący w overlocku. Wyszło chyba nieźle?

A rozklejenie wykorzystałam przy pasku. Oderwałam szarą warstwę i dzięki temu pasek nie jest zbyt gruby. Spódnica oczywiście jest na gumce. Uli się bardzo spodobała i koniecznie musiała zaprezentować do zdjęcia jak się kręci :) Próbował ktoś robić zdjęcia kręcącej się trzylatce??? Mission impossible!

Ula ubrała spódniczkę do przedszkola, ale odebrałam ją już w samych rajstopach. Na moje pytanie dlaczego ją zdjęła, odpowiedziała, że było jej niewygodnie. Taaaak, faza na sukienki i spódniczki chyba dobiegła końca.
Na koniec miły widoczek dla ukojenia skołatanych matczynych nerwów: